Doelenstraat

Gepubliceerd in https://indebuurt.nl/gouda op 29 april 2018

Ooit begonnen als Doelensteeg heet zij nu Doelenstraat. De naam waarschijnlijk gekregen door de  aanwezigheid van De Doelen; het oefenterrein van het schuttersgilde. Halverwege de veertiende eeuw was er al sprake van een schutterij in Gouda. Bijna tweehonderd jaar later, in 1542, wordt deze gereorganiseerd. Er zijn dan vier schuttersgilden, elke wijk heeft er één. Het gezamenlijke oefenterrein dat eerst aan de Doelenstraat lag, ligt dan inmiddels tussen  de Lange Tiendeweg, waar ook hun hoofdkwartier is gevestigd, en de Doelenstraat.  Aan de kant van de Fluwelensingel waar nu het Houtmansplantsoen begint.


De straat zelf functioneert als doorsteek naar de binnenstad vanuit de wijk Kort Haarlem. Met aan het begin een meer dan honderd jaar oude bakkerij. Die zelfs het predicaat Koninklijk verdiende in 2015.
Daartegenover zit een winkel in antiek en curiosa. Deze heeft, heel handig en eigentijds, naast de etalage een bakje met visitekaartjes opgehangen. Als de winkel dichtzit kun je bij de webshop terecht. Mooi voorbeeld van kruisbestuiving tussen oude en nieuwe manier van winkelen. 
Daarnaast nog wat etalages die veronderstellen dat er vroeger een winkel zat.

Iets verderop zit een muziekwinkel. Eén van de oudste van de stad heb ik me laten vertellen. Onlangs heb ik hier een muziekinstrument gehaald voor mijn vrouw. Geweldig hoe men mij hielp. Als a-musicale leek voelde ik mij geen moment ongemakkelijk. De leeftijd van de eigenaren en hetgeen ze vertelden maakt me duidelijk dat we deze zaak niet lang meer in Gouda hebben.  Natuurlijk weet ik dat vooruitgang niet te stoppen is.  Maar als ik zie wat deze mensen allemaal doen om van mij een tevreden klant te maken, twijfel ik wel even over wat nu echt vooruitgang is.

Als laatste stap ik bij de slijter binnen. De winkel staat echt vol. Geen gespeel met leegte. Of met licht en ruimte.Nee de paar vierkante meter staan gewoon vol. Meer dan vol. De kruiken op de bovenste plank daarentegen zijn leeg. Weemoedig kijken ze me aan. Ooit werden ze hier gevuld met jenever uit een fust. Alle merken, flessen en aanbiedingen kunnen de melancholie niet tegenhouden.  Dan spreek ik de eigenaar; Jan Snaterse. Ja,ik mag zijn naam noemen. Hij is de tachtig al ruim gepasseerd. En net geopereerd aan staar. "Ik moet veertien dagen rust houden, maar dat lukt me niet. Alleen tillen gaat me wat moeilijker af". Hij vertelt me hoe hier vroeger meer dan twintig zaken zaten in dit kleine straatje. Hoe deze straat vroeger klandizie had van de bezoekers en medewerkers van het Van Itersonziekenhuis.  Dit ziekenhuis lag in de wijk Kort Haarlem.  De route van en naar binnenstad liep via de Doelenstraat. 
Bij mijn vertrek valt mijn blik op de winkeldeur. Boven de naam van de slijter staat de de naam van de winkel, 'Victoria'. Ik vermoed een smeuïg verhaal en draai me om terwijl ik meneer Snaterse vraag hoe hij aan deze naam komt. Hij antwoordt mij lachend: 'Gewoon, van victorie kraaien, de haan kraait victorie'.  Hiermee kan ik het doen. Tenslotte heb je als ruim tachtigjarige, die zich tot vandaag staande weet te houden, alle recht van spreken. Ook als overwinnaar.